ما 130 سال را صرف آموزش کودکان با ساختار مشابه کرده ایم. اکنون ، هنگامی که برخی از ما وارد جهان پس از قرنطینه می شویم ، می خواهم یک راه مفید (هر چند برخی ممکن است رادیکال) برای تجسم مجدد برنامه درسی پیشنهاد کنم.
یک قرن از زیست شناسی ، شیمی ، حساب ، مطالعات اجتماعی و بقیه گذشته است. آنقدر طولانی که سازه های بنیادی به عنوان یک داده ، بدون تردید و بهبود نیافته تلقی می شوند. ساختار ساختار برنامه درسی مانع از آن می شود که مدرسه آنطور که باید کار کند.
من فکر می کنم که یک تغییر قابل توجه به تاخیر افتاده است. یکی از موارد زیر می تواند برای کودکان از سن 6 سالگی مفید باشد. این اصول آموزش را از بین نمی برد ، اما آنها را در زمینه ای قرار می دهد. از آن مهمتر ، زیرا این کار خودگردان و پروژه محور است ، بچه ها می توانند انتخاب کنید به جای مجبور شدن به یادگیری
ما در عصر یک دائرclالمعارف جهانی دائماً متصل به یکدیگر و دستگاه آموزش واقعی و فوری به نام Net زندگی می کنیم. این بدان معناست که اهمیت آن بیشتر است می خواهم برای دانستن پاسخ و دانستن نحوه یافتن آن نسبت به آن چیزی که باید آن را در هفت سالگی به خاطر سپرده بودیم. با توجه به انتخاب بین اتلاف وقت و یادگیری ، بسیاری از افراد شستشوی مغزی پیدا کرده اند و فکر کرده اند که یادگیری به نحوی طاقت فرسا است.
معرفی برنامه درسی مدرن
پایه و اساس پروژه های دانش آموز محور و خودگردان است. در خدمت یادگیری برای حل مشکلات جالب و نحوه رهبری و همچنین دنبال کردن. و برای حمایت از آن ، “دوره ها” ابزارهای عملی هستند که دانشجویان می توانند در پروژه های خود استفاده کنند.
آمار– مشاهده جهان پیرامون خود به وضوح و درک تفاوت های ظریف ، نتایج آنالوگ و تاکسومتری (یادگیری نحوه مرتب سازی مانند با موارد مشابه). درک اینکه همه و همه در یک جعبه ساده جا نمی شوند. یاد بگیرید که خطر برچسب ها و تبلیغات کاذب را ببینید و قدرت مشاهده نحوه توزیع واقعی چیزها را یاد بگیرید.
بازی ها– نامحدود و نامتناهی ، پوکر ، الگوریتم ها ، ساختارهای تجاری ، روابط بین فردی ، مذاکره ، چرا کار می کنند و چه زمانی کار نمی کنند. همه ما آنها را بازی می کنیم ، حتی وقتی به آنها بازی نمی گویند.
ارتباطات– گوش دادن و صحبت کردن ، خواندن و نوشتن ، ارائه ، بررسی انتقادی و همدلی. آیا می توانید برای محتوا بخوانید؟ آیا می توانید بنویسید تا درک شود؟ آیا می توانید بلند شوید و خود را بیان کنید ، و ساکت بنشینید و به شخص دیگری که کار می کند گوش دهید تا شنیده شود؟ چه اتفاقی می افتد وقتی می فهمیم که هیچ کس دقیقا شبیه ما نیست؟
تاریخ و تبلیغات– چه اتفاقی افتاده و چگونه در مورد آن صحبت می کنیم. بیشتر چرا نسبت به زمانی که جریانهای اساسی رویدادهای بشری در طول زمان.
شهروندی– مشارکت ، رهبری ، پرسیدن و پاسخ به سوالات خوب. به عنوان رای دهنده ، بلکه به عنوان شرکت کننده در هر سازمانی.
مهارت های واقعی– اندازه گیری مواردی مانند صداقت ، پشتکار ، همدلی ، عمل به وعده ها ، اعتماد ، کاریزما ، کنجکاوی ، حل مسئله و طنز.
روش علمی– درک آنچه می دانیم و یافتن چگونگی کشف چیز بعدی. یاد بگیرید که کار خواندن را انجام دهید و کار خود را نشان دهید. به خاطر سپردن چرخه کربس فایده ای ندارد.
برنامه نويسي– به روش هایی فکر کنید که رایانه می تواند به شما کمک کند. از Excel و Photoshop گرفته تا C ++.
هنر– خود را با اشتیاق و ثبات و دیدگاه بیان کنید. نه به این دلیل که کار شماست ، بلکه به این دلیل که می توانید و به این دلیل که مهم است. قدردانی از هنر پیشین و ایجاد هنر خود ، در هر شکلی که شکل می گیرد.
تصمیم گیری– استفاده از بقیه مهارتهای بالا برای انتخاب بهتر.
فراشناخت– تفکر در مورد تفکر ، ایجاد عادت با قصد.
در اینجا س myال من این است: اگر می توانید برای کسی کار کنید که دارای این مهارت ها است ، که در طول یک دهه یا بیشتر در مدارس دولتی توسعه یافته است ، آیا می خواهید؟ در مورد کار در کنار آنها ، یا اینکه آنها برای شما کار کنند چطور؟ یا قرار گذاشتن با آنها؟ یا زندگی در همسایگی یا رای دادن به آنها؟
اگر این چیزی است که ما به آن نیاز داریم و برای آن ارزش قائل هستیم ، چرا آن را آموزش نمی دهیم؟