به جهت خودداری از مسمومیت اصلی فلزات سنگین و رویش اضافی جلبک، می بایست از کربنی کلیدی محتوای خاکستر اندک کربن فعال ساختار محلول استعمال کرد. کربن فعال یا این که کربن اکتیو به تیم ای از مواد کربنی اساسی تخلخل و سطح داخلی بالا اطلاق میشود. کربن اکتیو یک مدل جاذب قدرتمند دارای جذب سطحی فوق العاده می باشد بطوریکه در هیچ حلال شناخته شده ای حل نمی شود و پر رنگ ترین مشخصه آن حذف انتخابی آلاینده هاست و در بعضی مورد ها برای بازیافت مواد هم بکار می رود. لذا، در مورد استفاده از همین مدل کربن به جهت جذب مواد معدنی مانند طلا، میزان ذرات می بایست در محدوده ۴/۱ تا ۳۵/۳ میلیمتر باشند. این پارامتر اصلی نقش تعیینکنندهای را در کاربرد زغال فعال ایفا میکند. چگالی بالاتر، کار تراکم بیشتری را فراهم می نماید و به طور معمول کربن فعال شده با کیفیت بهتری را نشان میدهد. همچنین مصرف کربن اکتیو به ارتقا کارایی تمامی کمک میکند. هرچه میزان ذرات یک زغال فعال ریزتر باشد، دسترسی به تراز ویژه بیشتر، خوبتر و در نتیجه سرعت جذب بالاتر خواهد بود. هر چه این شماره بالاتر باشد، نشان از فعالیت بالاتر آن دارد. هر چه مقدار مش بیشتر باشد، به معنای بزرگتر بودن قطر و میزان ذرات کربن بوده و به همین ادله قدرت جذب آنها کاهش خواهد شد. از در میان بردن بو در آب خام به عنوان اولین کاربرد کربن فعال در تصفیه آب نقش دارد.اولین کارخانه تصفیه آب که در آن از مخزن جذب کربن فعال شده اهمیت دانه به کارگیری شده می باشد ، در سال 1930 در فیلادلفیا ، ایالات متحده ساخته شد.در ده سال 1960 و 1970 ، کشورهای غربی توسعه یافته به جهت تقویت حذف آلاینده های آلی از تکنولوژی کربن فعال شده در تصفیه آب آشامیدنی استفاده کردند که در آن زمانه پیش از کلر زنی به عنوان اولی مرحله از تصفیه کربن فعال به کار گیری می شد. همین شاخص حساس دقت به میزان کار کربن و ماده اولیه در هر نوع، مختلف است. همین مقدار به طور انحصاری به ماده اولیهای که برای تولید کربن اکتیو استفاده میشود، بستگی دارد. که به دلیل مساحت مرحله داخلی قابل توجه بالا ، ساختار متخلخل و منفذی، ظرفیت جذب بالا، قابلیت فعالسازی مجدد و همینطور ارزش زیر در مقایسه اساسی بقیه جاذب های غیرآلی، ماده منحصر به فرد به فردی است.